Ik doe mee aan onderzoek. Ik ben dan wel zelf genezen, maar nog steeds krijgen te veel kinderen te horen dat ze kanker hebben. Als de mensen die voor mij ziek geworden zijn, nooit aan onderzoeken hadden meegewerkt, zouden de overlevingskansen ook voor mij een stuk kleiner zijn geweest.
Op 5-jarige leeftijd ben ik behandeld voor een Rhabdoïd sarcoom. Dit is een tumor in de nier, die agressiever en minder goed reageert op de behandelingen dan de Wilms tumor die meestal voorkomt bij kinderen met een tumor in de nier.
Doordat mensen meedoen aan onderzoeken, hebben kinderen die nu de diagnose kinderkanker krijgen, betere overlevingskansen. Daardoor worden behandelingen beter afgestemd en zullen de behandelingen effectiever en (mogelijk) minder belastend zijn.
Daarnaast zal ook meer bekend worden over de zo geheten late effecten van de behandeling die ik heb gehad. Hierdoor kan de behandeling waar mogelijk aangepast worden, om eventuele late effecten te verminderen of te voorkomen. Gelukkig heb ik zelf niet heel veel last van late effecten, al loop ook ik wel eens tegen dingen aan die ik niet of minder goed kan dan leeftijdsgenoten. Regelmatig stappen zit er voor mij bijvoorbeeld niet in, doordat ik dit gewoon niet kan volhouden. Nu vind ik dat niet heel erg en ik ondervind er dan ook niet heel veel hinder van.
